बेंगळुरू चेंगराचेंगरी: व्यवस्थेच्या असंवेदनशीलतेचा बळी ठरलेला सामान्य माणूस

बेंगळुरूच्या रस्त्यांवर नुकतीच एक “विजय यात्रा” सुरू होती — IPL संघ RCB च्या विजयाचा जल्लोष साजरा करण्यासाठी हजारो लोक रस्त्यावर उतरले. पण काही क्षणांतच आनंदाचा तो उत्सव भीषण चेंगराचेंगरीमध्ये बदलला. अनेक निष्पापांनी जीव गमावले. आणि पुन्हा एकदा आपण हेच म्हणत राहिलो – “ही एक दुर्दैवी घटना होती.”

पण खरंच, ही केवळ एक अपघात होती का?

🎯 ही केवळ चुकलेली योजना नव्हती – ही व्यवस्थेची हार होती

या घटनेने एकदा नव्हे तर अनेकदा सिद्ध केले – भारतात सार्वजनिक कार्यक्रम म्हणजे नियोजनाचा बकालपणा. कोणतीही आपत्ती व्यवस्थापन यंत्रणा सज्ज नव्हती, ना रुग्णवाहिकांचा तत्काळ प्रतिसाद, ना पोलिसांचा ठोस नियंत्रण.

जणू कोणीतरी पद्धतशीरपणे “माणूस मरू दे, ब्रँड जिंकू दे” असा निर्णय घेतला असावा.

🧨 गर्दी ही देखील एक बॉम्ब असते

चेंगराचेंगरी म्हणजे शस्त्र नसलेली सामूहिक हत्या.

या देशात अशा घटनांचा इतिहास नवा नाही — तिरुपती, महाकुंभ, गोवा उत्सव, दिल्ली स्टेशन… सगळीकडे एकच चित्र — अदृश्य नियोजन, अदृश्य जबाबदारी, आणि अदृश्य सरकार

एका स्फोटाप्रमाणे – पण यात आवाज नाही, धूर नाही. फक्त दबलेल्या श्वासांचे आवाज आणि चिरडलेल्या पायांखालचे मृतदेह

📉 काय हवंय आता?

• गर्दी नियंत्रणाचे वैज्ञानिक आणि कठोर नियम

• प्रत्येक मोठ्या कार्यक्रमासाठी आपत्ती नियोजन अनिवार्य

• प्रत्येक मृत्यूमागे जबाबदार अधिकाऱ्यांची शोधमोहीम आणि कारवाई

• जनतेमध्ये आपत्ती प्रतिबंध आणि वर्तन याविषयी जाणीव

हा “आपण काही शिकतच नाही”चा अनुभव किती वेळा घेणार आहोत?

🏆 विजय कोणाचा?

• गर्दीत मरणारा माणूस कोण? – सामान्य प्रेक्षक

• गर्दी कशासाठी होती? – RCB च्या विजयाचा उत्सव

• टीम कोणाची? – उद्योगसमूहांची

• मालक कोणाचा? – भांडवलशाहीच

या स्पर्धेत नेहमी हरतो तो सामान्य माणूस.

त्याचा मृत्यू फक्त एक आकडा होतो, त्याचं दुःख ब्रँडच्या सेलिब्रेशनमध्ये विरघळून जातं.

🪞समाजाचा आरसा आणि तुमची जबाबदारी

ही घटना केवळ एखाद्याचा मृत्यू नाही, तर ती व्यवस्थेचा पराभव आणि लोकशाहीतील अपयश दाखवणारा आरसा आहे.

आपण जर विचार करत राहिलो – “हे नेहमीच घडतं” – तर पुढच्या विजयात पुन्हा एखादा माणूस अशाच गर्दीत हरवणार.

आता वेळ आली आहे विचार बदलण्याची – आणि बटन दाबताना जबाबदारीने मतदान करण्याची.

कारण जर व्यवस्थेने माणसाला किंमत दिली नाही, तर ती विकासाची नव्हे, तर विनाशाची व्यवस्था ठरते.